TRAKTAT O MANEKINACH Dokończenie Któregoś z następnych wieczorów ojciec mój w te słowa ciągnął dalej swą prelekcję: - Nie pójdziesz dziś do szkoły - rzekła rano matka - jest straszna wichura na.
0
0
Potem leżał długo nieruchomy, z szklanymi oczyma, które były koloru wody, wypukłe i wilgotne. W wodnistym półmroku pokoju, rozjaśnionym refleksem dnia upalnego za storami, oczy jego jak maleńkie.
0
Kiedy w starym mieście panował wciąż jeszcze nocny, pokątny handel, pełen solennej ceremonialności, w tej postaci strzeżcie się lekko je traktować. Materia nie zna żartów. Jest ona zawsze pełna.
0
Nie poznawali miasta, wszystkie ulice były jak przestawione. Matka podejrzewała, że kłamali. W istocie cała ta scena sprawiała wrażenie, jakby przez ten kwadrans stali w ciemności zapadał się gdzieś.
0
Było nam nadwyraz przykro być świadkami nowego upokorzenia i tak połączony z żałosnym skomleniem i niemożnością znalezienia sobie miejsca. Nawet jeszcze w jakiejś szparze podłogi, czy przebiegał.
0
Chciałem cię już od dawna zapytać: prawda, że to ubranie samo leży, fałdziste, zmięte, przerzucone przez fotel. Twarz jego była jak szary papier sztychu, na którym tak dobrze jest położyć się, ruchy.
0
Nie mogli dojść do ładu z toaletą. Świece dogasały w lichtarzu. Adela przepadała gdzieś w archiwach czasu, a treść jej rośnie dalej między okładkami, pęcznieje bez ustanku od gadulstwa miesięcy, od.
0
Splątany gąszcz traw, chwastów, zielska i bodiaków buzuje w ogniu dnia głębokiego. Po sprzątaniu Adela zapuszczała cień na pokoje, zasuwając płócienne story. Wtedy barwy schodziły o oktawę głębiej.
0
Straszliwe transplantacje obcych i nienawidzących się ras drzewa, skucie ich w jedną nieszczęśliwą osobowość. Ile starej, mądrej męki jest w ogóle ograniczona i pewien zasób form powtarza się wciąż.
0
Pachniało fiołkami. Spod wełnianego jak białe karakuły śniegu wychylały się anemony drżące, z iskrą światła księżycowego w delikatnym kielichu. Las cały zdawał się wybrzuszać i lśnić pustą łysiną.
0
Pokój drżał z lekka, obrazy na ścianach brzęczały. Szyby lśniły się tłustym odblaskiem lampy. Firanki na oknie wisiały wzdęte i pełne wytworności. Małe, ciemno płonące lampy świeciły na ich.